Grote verrassing voor clubman pur sang

Het was het jaar waarin Anton Geesink als eerste niet-Japanner olympisch judogoud won (houdgreep, laatste minuut) en The Beatles wereldwijd doorbraken. Maar in 1964 gebeurde nóg iets belangrijks: Ben Verdonk meldde zich aan als lid van GHV. En nu, zestig jaar later, staat zijn naam nog steeds op de ledenlijst van de Goirlese handbalclub. Omdat hij in die zes decennia ontzettend veel voor de vereniging heeft gedaan, benoemde het bestuur hem woensdagavond 30 oktober, tijdens de jaarlijkse ledenvergadering, tot erelid.

Het gaat te ver om te beweren dat Ben lid is van het eerste uur, zelfs niet van het eerste jaar, maar heel veel scheelt het allemaal niet. GHV bestaat sinds 1962. Twee jaar later meldde hij zich al aan. Duidelijk is wel dat hij redelijk stond te trappelen om in zijn eigen Goirle te gaan handballen. Dat dat trappelen – in letterlijke zin – later zijn handelsmerk zou worden, wist toen nog niemand. Maar daar komen we zo op…

Een levende database met een olifantengeheugen

Al snel trad Ben toe tot het vrijwilligersbestand van GHV. Zijn eerste taak: het maandelijks ophalen van de contributie bij de leden, en die keiharde guldens overhandigen aan de toenmalige penningmeester Ad Bruers. Daarnaast fungeerde Ben als levende GHV-database. Computers waren er in die tijd weliswaar al wel, maar die waren toen zo groot dat ze niet in de bestuurskamer pasten. Dat maakte niet uit, want Ben had een olifantengeheugen en wist meer over de club dan Google, Wikipedia en ChatGPT tegenwoordig van GHV weten.

Heel wat jaren later, toen computers wat toegankelijker waren, hield Ben de ledenadministratie bij. Dat deed hij eerst in een programma dat hij niet geheel legaal verkreeg via Interpolis. Dat kunnen we nu wel melden, want die overtreding is intussen allang verjaard. Maar hij deed nog veel meer en dat gaan we hier niet allemaal opschrijven, want dan past deze uitgave van Goirles Belang niet meer door de brievenbus.

Ontploffingsgevaar

GHV-bestuurslid Peter Wouters – eigenlijk een soort 2.0-versie van Ben, want Peter doet ook vrij veel – sprak de jubelende jubilaris tegen het einde van de ALV toe. Hij haalde fijntjes aan dat het geen sinecure was om ruzie te krijgen met Ben, toen hij nog handballer was. “Maar als Ben in balbezit was en een tegenstander pakte hem stevig vast, begon Ben te trappelen en liep hij rood aan. Maakte hij driftig van zulke kleine pasjes, dan kon je als tegenstander maar beter maken dat je weg kwam, want dan was er ontploffingsgevaar.” Desondanks hoefde de EOD nooit werkelijk op te komen draven.

Bovenal was Ben een buitengewoon sportieve handballer – veel kaarten kreeg hij nooit. Hij deelde daarentegen wél een imposant aantal kaarten uit. Verjaardagskaarten, om precies te zijn. Elk GHV-lid ontvangt op zijn of haar verjaardag een kaart in de brievenbus. En wie bezorgt die? Precies, Ben; al sinds jaar en (verjaar)dag. Trappelen doet hij niet meer, maar trappen op de fiets nog steeds. Geen wonder dat hij nog steeds zo fit als een jonge hinde oogt.

Benoeming tot erelid

Als dank voor zijn enorme inzet voor GHV en het stelselmatig bijdragen aan de kantineomzet, is Ben sinds woensdagavond erelid. Voorzitter Leo van Wezel overhandigde Ben, die zichtbaar geroerd was, een oorkonde en kleine attentie. Alsof dat nog niet genoeg was, ontving Ben ook nog een luid applaus van de tientallen aanwezigen. Volkomen terecht, want wat hij allemaal gedaan heeft, is niet te onderschatten. GHV gunt elke vereniging een Ben. Zolang het maar niet die van GHV is.