“Kijk naar de ziel van Riel” is een initiatief van een groep Rielenaren die de ambitie heeft uitgesproken om Riel van het verleden tot heden in woord en beeld voor een breed publiek onder de aandacht te brengen. Hiertoe worden zowel het Goirles Belang als Facebook (Kijk naar de ziel van Riel) en de site www.zielvanriel.nl ingezet. Wekelijks wordt de rubriek “Groeten uit Riel” gepubliceerd. In deze rubriek worden 1 of 2 foto’s geplaatst met begeleidende tekst uit diverse tijdsvakken.
Foto 1
Bij de Familie van Gog manifesteert zoon Koen zich wellicht het meest van de kinderen in Riel. Hij zal een aantal jaren op verdienstelijke wijze als keeper van Riel 1 fungeren en komt op die manier het meest in beeld in het dorp. Koen zal op enig moment het spoor van moeders kant volgen. Hij gaat na de middelbare school Mill Hill eerst naar de laboratoriumschool. Een vervolgstap is dan naar de Universiteit in Leiden om zich daar te specialiseren in scheikunde. Het brengt hem tot een baan in Utrecht, waar hij arbo- en milieudeskundige is. Het zal Koen niet de voldoening brengen die hij verwachtte. Koen zal dezelfde richting kiezen als moeder en haar en zijn voorouders, namelijk Koen kiest ook voor het basisschoolonderwijs. Zijn uitgangspunt was om dan wel in de bovenbouw (groep 6, 7 of 8) voor de klas te staan en dat doet hij nu met veel plezier op een basisschool in Oss. Na vanaf 1973 aan de Liefkenshoek in Riel gewoond te hebben, komt de mogelijkheid voorbij om in het Rielse te verkassen. Wim van Gog was heel erg weg van buitenaf wonen. Dat was vroeger in zijn jeugd ook van toepassing. Dat zag Anneke echter niet zo zitten. Tot er een kleine advertentie in de krant voorbij komt, namelijk woonboerderij te koop Zandeind 26 te Riel. Dat was dus niet echt achteraf, meer in of naast de kom van het dorp. Dus dat bleek een ideaal compromis te zijn voor meneer en mevrouw van Gog. Ze besluiten een bezoek af te leggen bij Jan en Wies Paulussen. De woning en ook de omgeving, zeer landelijk met achter de woning alles weiland, valt zeer in de smaak. Voordat de koop gesloten is, doet er zich een tragisch voorval voor. Jan Paulussen overlijdt in 1988 nog voor de koop gesloten is. Ondanks dit trieste nieuws besluit Wies Paulussen de koop door te zetten. Het gezin Paulussen had namelijk al een woning c.q. bungalow gekocht in de Ronde Akker, Kantakkers 1. Door wijzigende adresnummers door de tijd heen, vermelden we hier dat in 1988 Zandeind 26 gekocht is door het gezin van Gog. Als de familie van Gog Zandeind 26 koopt, blijft de buitenzijde intact. De schuur zal ook in de originele status blijven. Wat de familie van Gog zal verbouwen, betreft de badkamer boven die vernieuwd wordt. Op de begane grond werd het toenmalige keukentje van oma Paulussen een logeerkamer met uitbreiding van doucheruimte plus toilet. Een wel serieuze klus was het vervangen van de dakpannen, wat Wim van Gog ter hand name toen vrouw Anneke met vakantie was. Theo en Thea Mulders de overburen wisten te vertellen dat Wim met serieuze capriolen bezig was. Van Zandeind 26 is een fraaie tekening gemaakt. Owner is Jan van Munster, fervent hobby schilder uit Ravenstein. En schoonvader van Coen van Gog. Wat Jan ook op zijn naam schreef, was jaarlijks een week mensen uitnodigen die dan gezamenlijk gingen schilderen en elkaars werk bekeken. Na het overlijden van Jan werd er eenmalig van zijn werk in een kerkje in Ravenstein een expositie georganiseerd ter nagedachtenis van Jan van Munster.
Foto 2
Bij de koop van Zandeind 26 was ook overeengekomen dat een bepaald gedeelte van het perceel niet door de familie van Gog overgenomen werd, voor hen overtollig namelijk, maar verkocht werd aan Jantje Schellekens, de linkerbuurman iets verderop. De grond achter nummer 26 was niet zo diep maar wel breed. Familie van Gog had dus minder grond dan de familie Paulussen, maar ging aan het grasveld een andere bestemming geven. Tegen de noodwoning van Willem Reijnders rechts op nummer 22 werd door Anneke van Gog een moestuin ingericht en ook een soort van “fruit-arboretum “, er verschenen namelijk een notenboom, een kersenboom, twee perzikenbomen, twee appelbomen. Bramen- en frambozenstruiken en een hazelnootstruik maken het aardig compleet. Bij verjaardagen was het een welkom geschenk voor gever en ontvanger om de tuin uit te breiden met een boompje of struik. In 2003 wordt Zandeind 24 en 26 verkocht aan nieuwe bewoners. In die zin nummer 24 is nog steeds niet fysiek zichtbaar op de gevel, maar wel in het woonregister nog steeds te traceren. Uitgangspunt aangaande de nieuwe bewoners is dat dochter en partner aan de rechterzijde gaan wonen en (schoon)ouders aan de linkerzijde, waardoor rechts nummer 24 en links 26 ook fysiek in ere hersteld worden. Aan de rechterzijde zal behoorlijk verbouwd worden. Huisnummer 26 aan de rechtergevel, als zijnde het adres van oma Paulussen, wordt dan aan de voorzijde middels een voordeur nummer 24 aangepast en op nummer 26 ook aan de voorzijde de entreedeur. De boerderij als zijnde in het verleden verscholen achter het nieuw geduide nummer 26 wordt geheel getransformeerd van boerderijgedeelte naar woning. Waar bijvoorbeeld eerst het paardenstalletje was, verrijst daarna een keuken. Aan de voorzijde liepen er tot de zeventig jaren nog varkens rond. Om een extra beeld te scheten, de koeienstal was gesitueerd op nummer 24, de goot was toen nog intact. Gedachten dwalen verder terug naar het verleden. Eerst werden de koeien gemolken, vervolgens werd de koeien kuilgras voorgeschoteld. Voorafgaand aan willekeurig welke maaltijd werd aan de kinderen gevraagd of er nog iemand van het toilet gebruik wilde maken. Het toilet wat zich ook in de koeienstal bevond. Tot aan het toilet was namelijk de niet welriekende geur van het kuilgras aanwezig. Dus beter vooraf naar het toilet. Als je dan samen met (klein)zoon Cees Paulussen een bezoek aflegt bij de huidige bewoners, worden ervaringen en situaties uitgewisseld. Waar we binnen kwamen bij nummer 26 waar het vroeger opslag van stro en machines was, opslag voeder voor de varkens en waar toen de varkenskooien waren, is het nu een open grote woonruimte. En een andere transitie, waar vroeger de kalveren stonden tot aan de smeerput van Cees Paulussen, is het nu een slaapkamer. De (schoon)ouders op nummer 26 van de bewoners op 24 verkopen in 2016 door aan een opvolgend gezin. Voor hen zal er niet heel veel meer te verbouwen zijn. Wat aanpassen naar smaak alsmede een kachel met kachelpijp tot aan het plafond wat vroeger de hooizolder was, is een blikvanger.