Brabants Dagblad zaterdag 15 maart 2025 bracht groot op de voorpagina: “Fietsendieven hebben vrij spel in Nederland.” Bovenkop: “900.000 slachtoffers, politie geeft niet thuis.” Een alarmerend bericht, maar in zekere zin oud nieuws, want wisten we dat niet al lang? In wat volgt zal blijken dat dit niet het enige verhaal is. Is de Boekenweek er niet om meerdere verhalen te vertellen? Hier komt het. Ik tekende het op uit de mond van Leo van Zeeland – tegenwoordig vooral bekend bij bezoekers van de Marmot waar hij regelmatig werkt aan legpuzzels.

Door Ben Loonen

Foto’s maken van De Waker

Het is dinsdagochtend 11 maart rond 10.00 uur als Leo van Zeeland terugkeert van zijn uurtje seniorensport bij Jan de Rooij. Hij fietst over de Tilburgseweg en houdt halt bij De Waker. Als het gebouw klaar is in 2026 gaat hij daar wonen. Zeer geïnteresseerd in het hele bouwproces maakt hij elke dag een paar foto’s. Hij stapt van zijn fiets, plaatst hem op het trottoir nabij Modeschoenen De Jong en steekt over om zijn foto te maken. Hij kijkt enigszins ongerust nog even om – hij heeft zijn fiets niet afgesloten, laat staan aan een vast object geketend – maar de fiets staat er, er is bijna niemand op straat en het is maar even. Hij neemt zijn foto, en steekt weer over en … zijn fiets is verdwenen!

Als de nood hoog is …

Is de redding nabij? Ja, in zijn geval wel. Verbijsterd en in arren moede steekt hij zijn armen de lucht in. Waar is zijn fiets? Hoe is het mogelijk? Ongeloof en verbijstering. Op dat moment komt een politie-auto vanuit het Dwarsstraat rechtsaf op hem toe gereden. Leo maakt een gebaar en houdt de surveillance-auto aan. Hij doet zijn verhaal. Dan wordt er snel gehandeld. De vrouwelijke agent stapt uit, haar mannelijke collega rijdt weg op zoek naar de gauwdief. De politievrouw stelt voor om – het was koud – in de winkel van De Jong de aangifte te behandelen. Bij De Jong is het warm, en ze krijgen ook nog een kopje koffie. De collega is intussen aan het speuren met het signalement van de fiets: een Gazelle e-bike type damesfiets met zijtassen en een groene sporttas op de snelbinder.

Assistentie van een motoragent

Alsof het bovenstaande al niet onwaarschijnlijk genoeg is, komt er ook nog assistentie van een motoragent. Intussen heeft Leo op zijn Smartphone een foto gevonden van zijn vrij nieuwe fiets. De politievrouw maakt daar weer een shot van en stuurt het op naar de motoragent én de collega die in de auto rondrijdt en zoekt. Na een half uur komt het bericht: we hebben hem! De fiets werd gevonden in Het Aangeleeg (het parkeerterrein achter Makelaar Appels), de sporttas was in de struiken gesmeten, de fiets op slot gezet. De theorie is dat de dief naar een busje is gelopen om de fiets op te halen. De agent is zo behulpzaam om te voet de fiets terug te brengen naar de eigenaar. Wat een verhaal! Het doet onze achting voor de politie met 200 procent stijgen. Het logenstraft het bericht dat de politie niet thuis geeft, én dat je de politie niet meer op straat ziet.

De moraal van het verhaal

De verzekering vraagt twee sleutels, anders dekt de verzekering de schade niet. Schade is er in dit geval toch wel, want er is een nieuw slot nodig, een ingewikkelde ingreep want de nummers corresponderen niet met het frame of met de verzekeringspapieren. Maar Paul van Korven lost het allemaal op. Hij weet dat veel fietsen worden gestolen bij AH, CC Jan van Besouw, dat er veel gewerkt wordt met busjes en inladen maar. Daarom is het raadzaam je fiets met een tweede slot te ketenen aan een vast object; gauwdieven zullen zich daar niet gauw aan wagen. Verder is het altijd verstandig om je fiets op slot te zetten, ook als je maar een halve minuut nodig hebt, zoals het verhaal van Leo van Zeeland aantoont. En tenslotte leert het verhaal dat we – als we het niet meer hadden – toch echt wel respect mogen hebben voor onze politie.