Het is alweer ruim dertig jaar geleden dat het jeugdig tennistalent uit Riel, Amanda Hopmans, meer met regelmaat, dan uitzondering - door haar uitzonderlijke prestaties de binnen- en buitenlandse pers haalde. Die flow ging door tot haar 27ste. Daarna volgde zij via de KNLTB een cursus als trainer/coach. Dat traject verliep crescendo en zij slaagde met stip. Nu is Amanda bondscoach van ons nationaal rolstoeltennis team. Inmiddels woont zij in Noordwijk, maar om haar onuitwisbare herinneringen op te halen voor het Goirles Belang, heb ik ze afgelopen week in Riel uitgenodigd op de koffie.
Door Nico de Beer
Amanda, dochter van de - een halve eeuw geleden - bekende Willem II voetballer Noud Hopmans, woonde op nog geen steenworp afstand van de tennisvereniging “Riel”. Ze weet het nog als de dag van gisteren, dat ze op haar achtste met haar “tennismaatjes” Maarten Hovers, Esther van Eijck en Harm Timmermans een hecht team vormde. Wim, de vader van Harm was hun steun en toeverlaat. Hij fikste alles buiten de baan, alles werd pico bello geregeld en de sfeer in het team was erg goed. “Dat was echt een super gezellige tijd”, weet Amanda goed te herinneren. “En -wat zeker het enthousiasme en de motivatie gevormd heeft om uiteindelijk de mondiale top 100 te halen. Ja, dat is ook echt gelukt!” benadrukt Amanda. “Nadat ik een paar jaar later verhuisde naar TC Tilburg en dat ik als jeugd-belofte in de Goirlese Blaashal intensieve lessen kreeg van de nationaal bekende tennisser Fred Hemmes, werd ik jeugdkampioen onder de 12, 16 en 18 jaar. Bij de senioren werd ik Nederlands kampioen in 1996 en als kers op de kaart werd ik in Goirle Nederlands kampioen in 1997”.
Opvallend was dat Amanda over de behaalde kampioenschappen niet zoveel praat. Belangrijker voor haar was dat zij zich meer richtte op de toekomst mogelijkheden op weg naar het doel, “het bereiken van de top 100”. Daarom verkaste zij naar de Duitse competitie. “Dat was financieel aantrekkelijk en zo kon ik beter de reiskosten betalen die gepaard gaan bij de Grand Slams en de buitenlandse invitaties. Vooral de laatste vereniging in Bocholt is me uitermate goed bevallen. Op mijn 27ste ben ik definitief gestopt met tennissen. Wel ben ik toen aan de slag gegaan bij de bond KNLTB en heb mijn papieren gehaald als trainer/coach.
Dat dit werk op mijn lijf geschreven is merkte ik al snel toen ik de allerkleinste jeugd onder m’n hoede had. Het is verbluffend te zien hoe snel sommige kinderen flinke stappen maken. Ook de individuele lessen en begeleiding zit in mijn portefeuille. Bijzonder is dat ik vanaf 2014 o.a. het Nederlands top-talent in het rolstoeltennis Diede de Groot heb begeleid. Diede heeft alle denkbare prijzen in die sport met overtuiging behaald. In het afgelopen najaar onderging zij een heup operatie. Daardoor kon zij niet deelnemen aan het Grand Slam; “Australië Open” afgelopen januari, waar ik voor de eerste keer als bondscoach fungeerde. Desondanks kan ik met gepaste trots terugkijken op dat toernooi.
O, ja - nog een geweldige herinnering is de demo die ik samen met Willem Hornix, Johan Vekemans en de 19 jarige Rielenaar Pepijn Bastiaansen mocht delen tijdens het jubileum van het 50 jarig bestaan van TV Riel vorig jaar. De klik met die oud-dorpsgenoten was zo groot dat we inmiddels een groeps-app gerealiseerd hebben om onze tennis ervaringen te kunnen delen”.
Na het openhartig interview gaat Amanda Hopmans nog even langs haar moeder Petra in Riel, voordat ze weer terugrijdt naar haar woonplaats Noordwijk. Dan lacht ze en laat me weten dat ze een paar maanden geleden dan toch maar - na twintig jaar verkering - gelukkig getrouwd is!