“Kijk naar de ziel van Riel” is een initiatief van een groep Rielenaren die de ambitie heeft uitgesproken om Riel van het verleden tot heden in woord en beeld voor een breed publiek onder de aandacht te brengen. Hiertoe worden zowel het Goirles Belang als Facebook (Kijk naar de ziel van Riel) en de site www.zielvanriel.nl ingezet. Wekelijks wordt de rubriek “Groeten uit Riel” gepubliceerd. In deze rubriek worden 1 of 2 foto’s geplaatst met begeleidende tekst uit diverse tijdsvakken.
Foto 1
Wilhelmus Adrianus Maria Reijnders, roepnaam Wim werd geboren op 24 april 1941 op het Zandeind 1 te Riel. Wim was het zesde kind van Cees en Fien Reijnders-Haneveer. De derde zoon, de oudere broers Piet en Jan. Drie oudere zussen, Ria, Toos en Julia. Na Wim werd nog zus Okkie, geboren op 30 april 1944. Na de lagere school in Riel ging Wim naar de L.T.S. dagschool en daarna naar de L.T.S. avondschool. Dat vond Wim niet zo leuk, maar wat goed was voor broer Jan, was ook goed voor Wim. Eerste werkgever was Firma H.C. Vorselaars. Toen kwam de militaire dienstplicht en dat gedurende een periode van twee jaar. Na de diensttijd nog een half jaar bij Vorselaars en vervolgens voor goed naar het Ministerie van Defensie. Vele banen kwamen voorbij, met de laatste twee de leukste en interessantste. De ene was voorbereidingen treffen om reserve officieren en de daarbij behorende eenheden operationeel te maken en nummer twee was communicatieadviseur Koninklijke Landmacht, P.R. en IN- en Externe Betrekkingen. En dat leidt dan tot het met pensioen gaan op de 58jarige leeftijd. Organiseren was de hobby van Wim, het organiseren van evenementen en het ondersteunen van verenigingen op communicatief gebied en P.R. Ook Wim heeft heel goede herinneringen aan Zandeind 1, wachtpost 8. Hij was als kleine jongen een dromer, ver van de realiteit, dromend van mooie dingen maken, muziek, creatief zijn in doen en laten. Iets was eind veertiger jaren van de vorige eeuw nog niet in was. Later dat toch die kant opgegaan. Van juffrouw de Beer en meester van den Hout leerde hij op de lagere school creatief denken en zingen, tekenen, boekbinden, echt lezen (gedichten) en niet te vergeten de Franse Taal. De wandelingen in de Meimaand naar de Mariagrot aan het Riels Hoefke, naar de Regte Heide en het Rietven, De Halve Maan op Nieuwkerk en de schoonheid van de natuur. Met vader en moeder naar Schellemast, Groenjassenbos en lopend naar de dierentuin in Tilburg. De eerste fiets, een afdankertje van zus Julia of broer Jan. Het was een Engelse fiets. Wim leerde zichzelf fietsen. De eerste tocht was naar Brakel, waar Kapitein Graat Schellekens thuis kwam van zijn Indië uitzending. Heen fietsen ging wel, maar terug met een te grote fiets voor een jongen van 7 jaar, was afzien. Ook nog herinnering aan de gouden bruiloft van opa Piet en oma Trien Reijnders-Aarts in 1945. De Fanfare in Riel was net opgericht en speelde voor het eerst op deze gouden bruiloft. De mooie zomermaanden, met zus Okkie buiten spelen. Rondom het huis rennen, op het heuveltje en op naar de oude molen.
Foto 2
Het gezamenlijk bidden van het rozenhoedje en daarna buiten op de bank zitten. Pa met de pijp en Okkie op zijn schoot. Moeder met de breipennen en zus Julia en Wim op de trap aardappelen schrapen. “Stilte en nog eens stilte”. Je hoorde alleen de vleermuizen boven je hoofd en een aardappel die met een plons in de emmer met water viel. Het dorp Riel “De wachtpost langs het tuinpad van mijn vader”. Octavia Josephina Maria Reijnders, vierde dochter en zevende kind werd geboren op 30 april 1944. Haar roepnaam werd Okkie. Okkie is geboren op het eind van de WO II, immers Noord-Brabant werd al in oktober 1944 bevrijd. De laatste maanden van de oorlog waren erg grimmig. De voortdurende aanvallen op vliegbasis Gilze-Rijen door de geallieerden, die op 6 juni Europa waren binnen gekomen om bevrijd te worden van de Duitsers, maakte moeder Fien alleen maar zenuwachtiger en ze was doodsbenauwd dat er iets met haar gezin zou gebeuren. Maar ze was toen heel blij met Okkie en moeder verwende haar dan ook heel erg. Okkie ging naar de bewaarschool aan de Kerkstraat en daarna naar de lagere school aan de Goirleseweg in Riel. Zij kon heel goed leren. Dat kon je zien aan haar puntenlijst op haar rapport. Die gaven alleen maar een acht, negen of een tien aan. Na de lagere school ging Okkie naar de Mulo in Tilburg. Dat vond ze prachtig ook, daar haalde ze altijd mooie punten op haar rapport. Haar zus Julia, die thuis samen met haar moeder voor de huishouding zorgde, kreeg er van moeder Fien een taak bij. Die taak bestond uit, er voor zorgen dat Okkie in de watten werd gelegd. Dat begon al toen Okkie nog op de lagere school zat. Als Okkie om 1900 uur naar bed moest, dan moest 6 jaar oudere zus Julia ook mee naar bed. De fiets van Okkie moest ’s morgens door Julia buiten worden gezet. Julia moest er voor zorgen dat de banden op spanning waren gebracht, daarna schooltas op de fiets binden en Okkie een duwtje geven als ze op de fiets stapte. Een beetje verwend was Okkie wel. Nadat ze de Mulo doorlopen had, ging ze bij de belasting in Tilburg werken. Okkie had het daar erg goed naar haar zin. Kreeg er vrienden en vriendinnen bij en ook de liefde kwam voorbij. Okkie zou op veel te jonge leeftijd, namelijk op haar zevenenveertigste komen te overlijden.