“Kijk naar de ziel van Riel” is een initiatief van een groep Rielenaren die de ambitie heeft uitgesproken om Riel van het verleden tot heden in woord en beeld voor een breed publiek onder de aandacht te brengen. Hiertoe worden zowel het Goirles Belang als Facebook (Kijk naar de ziel van Riel) en de site www.zielvanriel.nl ingezet. Wekelijks wordt de rubriek “Groeten uit Riel” gepubliceerd. In deze rubriek worden 1 of 2 foto’s geplaatst met begeleidende tekst uit diverse tijdsvakken.

Foto 1

Meteen links over het Bels Lijntje heb je Zandeind 1. De nummering vervolgt zich verder de straat links in, met uitzondering van nummer 3. Het is het Zandeind, maar heeft voor de autochtone Rielenaar ook de minder populaire bijnaam “Kippenstraatje”. Het duidt dan wel waar je je op het Zandeind bevindt. We schrijven over huisnummer 11 en 13, iets verderop aan de rechterzijde van dit relatief korte zijstraatje. In 1965 wordt het perceel aangekocht van Jan Paulussen, ook woonachtig op het Zandeind, door de familie Staps en van Geel. Het wordt een tweekapper. De familie Staps is afkomstig van de Leo XIII straat in Tilburg, moeder Staps-van den Hout uit de Lange Schijfstraat. Cees Staps leert zijn vrouw Dyonne kennen bij de volleybalvereniging tijdens een Carnavalsviering. In 1965 gaan zij in de Molenstraat, ook in Tilburg, wonen. Het betreft een appartement boven een winkel met de verkoop van kinderwagens en toebehoren. Doordat vrouwlief Dyonnne. de winkel runde, waren zij zelfvoorzienend en was het een praktische combinatie. Vader Staps was in de textielindustrie werkzaam bij het bedrijf Enneking. Vervolgens werd zijn werkgever Kemper Beton en daarna werd hij hoofd herstelwerkplaats bij Defensie in Dongen. Buurjongen in Riel van een paar deuren verder, Adriaan Janssens zou daar ook nog jaren werkzaam zijn. Op nummer 13, familie van Geel-Staps, Frans en Jet, ook rasechte Tilburgers. Frans van Geel afkomstig uit de Reitsehoevenstraat en Jet uit de Leo XIII straat in Tilburg. Zij leerden elkaar kennen bij de toneelvereniging. Frans werkte in de textiel en studeerde tegelijkertijd. Het betrof werktuigbouwkunde in de avonduren, in de Korte Schijfstraat. Met zijn 32 was hij afgestuurd en werkte in de textiel bij van Doren & Dams en daarna bij Curver. Jet werkte opvolgend in de kantine van de KPN in de Heikant en aan de Spoorlaan. Zelfstandig wonen was niet mogelijk voor Frans en Jet, je diende tezamen met een ander gezin samen te wonen. Eerst in de Jan Heijnstraat op kamers. Met twee kinderen kwam je in aanmerking voor een eigen flatje. Na een eigen woning in de Mokmerstraat de vervolgstap naar Riel.

Foto 2

In Riel en de gemeente Alphen en Riel waren er geen verplichtingen van gehuwd zijn, kinderen in relatie tot het verwerven van een woning of grond. Er werd dus op het Zandeind in Riel grond aangekocht. Dat had ook te maken met de twee onder een kap die de familie Staps van den Hout en van Geel Staps gepland hadden. Links op nummer 13 komt de familie van Geel-Staps en op nummer 11, rechts komt de familie Staps-van den Hout te wonen. Er was geen specifieke voorkeur bij beide stellen. Het was drie jaar wachten voor een vergunning, ook vanwege het feit dat het een tweekapper werd. Voor het huis was nog niet bestraat. In de aankoopsom van het perceel van 1500 m2, was ook opgenomen de grond die voor het huis lag. Deze grond diende later weer terug verkocht te worden aan de gemeente en dit bracht dan 1 gulden op. De zandpad voor de tweekapper werd toen daarna ook voor nummer 11 en 13 wel bestraat. De familie Broers zou ook in 1967 grond kopen op het perceel nummer 15, waar een villa werd gebouwd en vergunning verleend werd voor varkensstallen. Er was nog een sloot aan de overzijde van het straatje, waar van alles gedumpt werd. De afvalvoorziening was toen nog niet zo goed op orde als tegenwoordig. De beide huizen werden in 1967 gebouwd door Cees Staps met Frans van Geel met volledige ondersteuning van broer en zwager Gerard Staps met eigen aannemersbedrijf voor het bedrag van ongeveer 40.000 gulden. Er was voor van Geel eerder ook nog een eigen woning. De aanbouw ging niet van een leien dakje. De ruwbouw werd voor beide woningen gerealiseerd. De afbouw gold eerst voor nummer 13 waar de familie van Geel wat eerder kwam te wonen. De eerste drie maanden liep er ook nog een watervoorziening, middels een rubberen slang van de familie Vorstenbosch op nummer 9 naar de familie van Geel. Alternatief begrijpelijk en niet van alle gemakken voorzien. De term rimboe valt zelfs. Vanuit het stadse was men niet gewend om via butagas en dergelijke te voorzien in verwarming en in het koken. Het dorpse en de ervaringen met het dichtbij gelegen Bels Lijntje waren natuurlijk bijzonder, voor ouders en kinderen, Christel van Geel en Harrie, Joost en Dyon Staps.