Il y a des malheurs….

Van de week las ik een kort verhaal van Stijn Streuvels. Hij had er een motto boven geplaatst van Montalembert: Il y a des maleurs qui arrivent d'un pas si lent et si sûr qu'ils paraissent faire partie de la vie journalière. Er bestaat onheil dat zo langzaam en zeker naderbij komt dat het deel lijkt uit te maken van het dagelijks leven. Ik dacht: een perfecte beschrijving van de huidige situatie in politiek Goirle.

door: Norbert de Vries

De coalitie

Ach, u weet nog wel: Peter van Dijk stapte op en de VVD stapte uit, en toen was het woord aan de leider van de coalitie. Ik citeer uit mijn verslag van destijds:

Joep (LRG) ging in op de ontstane situatie: ‘We kunnen door als minderheidscoalitie, maar willen we dat? Ik heb na vorige week met alle fracties contact gehad, en we zijn met PAG en D66 tot nadere gesprekken gekomen, en die lopen nog steeds. We denken binnen afzienbare tijd, dat wil zeggen vóór de Kerst, tot een conclusie te komen omtrent de vraag of ze meedoen of niet.’

Herinnert u zich, dat D66 meteen al afhaakte? Ik citeer andermaal:

De heer Meijers verklaarde dat D66 niet toe zal treden tot de coalitie. (De retiradejuffrouw keek verschrikt van haar breiwerkje op) ‘Een niet-realistisch bestuursakkoord, waardoor we van dossier naar dossier zwabberen, een school voor 20 miljoen, of toch niet, stevige bezuinigingen binnen het sociaal domein, of toch niet, (of zelfs nog flink wat extra uitgaven), bezuinigingen op de ambtelijke organisatie werden investeringen… het is tijd om dit akkoord, discussies over coalities en wie wel en wie niet in het college moeten zitten, los te laten. Het is tijd om met elkaar aan de slag te gaan.’

Het PAG dan. Dat zweeg in alle talen.

Enfin, er werden besprekingen gevoerd tussen de coalitie en het PAG. Adventtijd, en we waren in gespannen afwachting van dat nieuwe coalitieprogramma (citaat uit het verhaal van Streuvels) ‘van die heeren, die den weg wisten uit al die schreven en lijnen van het groot plan, die heel dat groot werk in hun hoofd en op 't papier staan hadden en de macht bezaten om heel dat ingewikkeld machien in werking te brengen’.

Stille nacht

Met de Kerst was en bleef het stil. Je vraagt je af of het nou zo moeilijk is. De coalitie heeft de deelname van het PAG niet perse nodig, en het PAG wil graag, nou dan ben je er op een achternamiddag toch wel uit? Maar nee, de weken verstrijken, alsmede tientallen achternamiddagen.

Maar ja, het onheil nadert toch wel met tergend langzame, zware passen. Er is geen ontkomen aan: het Brabants Dagblad meldde op 22 januari dat ze er intussen samen uit zijn: ‘PAG heeft volgens Van Iersel op diverse punten een koerswijziging afgedwongen. De partij hamert op meer sociale woningbouw, terwijl ze grote moeite heeft met de miljoeneninvesteringen om het lawaai van de A58 te dempen. Daarmee zijn volgens PAG vooral mensen in dure woningen gebaat.’

Kijk, Tom Tacken is natuurlijk een echte journalist van een heuse krant. Zo iemand geef je prompt antwoord op vragen. Als ik echter namens het Goirles Belang om informatie vraag, word ik afgescheept. Op vrijdag 24 januari kreeg ik te horen: morgen wordt de laatste hand gelegd aan de tekst en worden de handtekeningen gezet. Dan krijg jij het. De zaterdag verliep en ik vroeg nog maar eens: klaar? Ja, klaar, maar pas op woensdagavond 29 januari wordt getekend, en op 4 februari worden het programma en de nieuwe wethouder officieel gepresenteerd.

Traagzaam

‘Nu leed het nog een heelen tijd eer men iets gewaar werd, tot eindelijk een dikke stofwolk in de verte opging waarin er traagzaam iets voortschoof en den aantocht van den stoet vermoeden liet.’(Streuvels weer) Daar trekt over de heuvels en door het grote bos de lange stoet de bergen in van het circus Jeroen Bosch. (Boudewijn de Groot) Un pas si lent et si sûr.

In totaal zo’n drie maanden overleggen, palaveren, onderhandelen, schrijven en wrijven, delibereren, redetwisten, disputeren, opperen, voorstellen, ter sprake brengen, discussiëren, balletjes opgooien, ballonnetjes oplaten, op iets terugkomen, moverende redenen bedenken, ter tafel brengen, op de proppen komen, en dan eindelijk op zaterdag 25 januari een laatste redactieslag uitvoeren. Maar ho, ho, niet zo snel alstublieft, roept Joep-traag-als-dikke-poep, pas op 4 februari wordt alles gepresenteerd.

Koerswijziging

We hebben het over een programma voor één jaar. In maart 2026 zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen, en je mag verwachten dat majeure besluiten al eind 2025 op de lange baan geschoven worden, want ‘we willen niet over ons graf heen besturen’. Kortom, dat nieuwe coalitieprogramma zal geen nieuwe horizonten verkennen, geen grootse perspectieven ontvouwen, geen groots en meeslepend vergezicht aanbieden, neen, het zal op z’n best een simpel werkdocumentje zijn met zinnen als: recht zo die gaat, binnen de lijntjes kleuren, Goirle huilt waar het eens heeft gelachen, nou dan weet je het wel (als ik tweemaal met mijn fietsbel bel).

Die ‘koerswijziging’…. werkelijk kostelijk!

Zoals Ernst Happel zei: ‘Kein geloel, foesbal spielen.’ Of zoals de heer Meijers het formuleerde: ‘Het is tijd om met elkaar aan de slag te gaan.’