“Kijk naar de ziel van Riel” is een initiatief van een groep Rielenaren die de ambitie heeft uitgesproken om Riel van het verleden tot heden in woord en beeld voor een breed publiek onder de aandacht te brengen. Hiertoe worden zowel het Goirles Belang als Facebook (Kijk naar de ziel van Riel) en de site www.zielvanriel.nl ingezet. Wekelijks wordt de rubriek “Groeten uit Riel” gepubliceerd. In deze rubriek worden 1 of 2 foto’s geplaatst met begeleidende tekst uit diverse tijdsvakken.

Foto 1

Peter en Jeanne Verhoeven komen uit Tilburg in 1976 op Zandeind 14 wonen. Beiden van boerenkomaf weten zij al snel de weg te vinden naar Boer Jan, Jantje Schel op Zandeind 30. Met vaak ook de kinderen Rene en Jan gingen zij nagenoeg dagelijks verse melk halen bij boer Jan. De melk zat dan in een speciaal klein emmertje of een emaille melkkoker. En van de melk werd dan ook door Jeanne chocolade en vanille pap gemaakt. Of ook chocolade en vanille pudding. En als het echt feestelijk werd, appels uitboren, suiker en kaneel er in, daar vanillevla over en dan in de oven. Een typisch Tilburgs gerecht kwam ook wel eens voorbij, namelijk "lui wèvú pap", beschuit met hete melk erop, het beschuit werd dan steeds groter. Dit gerecht kostte wat minder tijd dan die andere lekkernijen. Door het regelmatige bezoek aan Jantje Schel, bleef Jan Verhoeven al op heel jonge leeftijd bij Jantje Schel komen. Hij speelde graag in de buurt bij de boeren en specifiek bij Jantje Schel. Als klein jongetje mocht hij meehelpen met het schoonmaken van de melkbussen, en de hooibalen naar de stal tillen. Op wat latere leeftijd mocht hij eens mee op de tractor. Wel vast houden aan het open raam en zo werd hij heen en weer geschud bij elke hobbel op het land. Terug denkende aan de stallen, de herinnering aan de vochtige warmte, het zoemgeluid van de melktank, het rammelen van de drinkbakken, de lucht van de warme koeienlijven en de geur van hooi. Daar voelde Jan Verhoeven zich goed. Soms stonden de koeien kletterend te schijten over de vloer van de stal, spetterend op de overall. Het deerde niet. Moeder Verhoeven had wel veel moeite om de overalls schoon te krijgen. Ook zaten de rubberen laarzen of klompen vol koeienstront. Strohalmpjes werden ook altijd in de keuken bij Jan thuis achtergelaten. Jan de buurjongen ging de jonge beesten kennen en ging de verschillen in gedrag zien. Er waren lieve, makkelijke koeien die je rustig over hun kop kon aaien en er waren de meer boosaardige koeien die plots naar achteren schopten en je probeerden te raken. In het voorjaar mocht Jan de buurjongen de koeien vanuit de open stal begeleiden naar de wei. In een traag tempo graasden ze de hele dag hun magen vol. Voor zonsondergang moesten ze weer terug hun stallen in.

Foto 2

Jan Verhoeven had er altijd moeite mee als Jantje Schel zei dat een koe de volgende dag naar het slachthuis moest. De gedupeerde koe leek dan met een blik van onbegrip te kijken. Een blik van verbijstering bij Jan jr : “waarom hield ik niet tegen wat haar de volgende dag te wachten stond? Het zou wel suggestie zijn maar het was toch echt alsof ik paniek in haar ogen zag”. 's Avonds klonk het klaaglijke geloei door de straat. De eerste keer bij de geboorte van een kalf, dat zou Jan jr nooit vergeten. Boer Jan, zijn arm in het plastic, stak zijn hele arm bij de koe naar binnen en toen werden twee pootjes zichtbaar. Boer Jan moest flink trekken aan het kalf dat zich in de buik van de koe schuilhield. Met kracht sleurde Jan het de wereld in. Dan hoorde je een plof en daar lag het kalf. Onbeweeglijk. Angstig vroeg Jan aan boer Jan of het dood was. Het kalf werd met stro van slijm ontdaan en droog gewreven en gelukkig tilde het zijn kopje op. Moeder koe likte het verder schoon. Opgewonden vertelde Jan jr. thuis wat hij had meegemaakt. "Vond je het erg om te zien, Jan" ?, vroeg moeder Jeanne. "Nee, maar als het kalfje was doodgegaan, dan had ik het wel erg gevonden." Als we dan vele jaren verder zijn, zal Jan Verhoeven bij van Nuland zijn tractorbewijs halen, een groen rijbewijs. Omdat hij regelmatig bij Jan Schellekens de tractor mocht gebruiken. Al die jaren die Jan Verhoeven al bij Jan Schellekens kwam, betaalde of vertaalde, hoe je het wilt noemen zich. Al wat op enig moment kapot was bij Jan Schellekens, aan machines, het laswerk werd door Jan Verhoeven in orde gemaakt. Er was namelijk al voldoende kennis bij Jan, na eerst de LTS opleiding en vervolgens de MTS in Breda. Jan jr. bezocht Jantje Schel vaak. Jan was vrijgezel, volslank, heel rustig en onopvallend. Zo te kunnen leven, dacht Jan jr. altijd, dat moet toch fijn zijn. Jantje Schel was voor Jan jr. een rolmodel. Ouder worden dan maar op de manier van Boer Jan. Bij verkleedpartijen hoefde Jan jr. nooit lang na te denken. Een kussen onder zijn boerenkiel en dan transformeerde Jan jr. naar Boer Jan.