Een nieuwe serie in het Goirles Belang

Even toch een omweg (zelfs de beste chauffeur moet wel eens een stukje omrijden).

De heer Donald T. te DC Washington heeft een wereldwijde tarievenoorlog ontketend. Eerder noemde hij ‘tariff’ al ‘the most beautiful word in the dictionary’. De tarieven vliegen ons inmiddels om de oren. En dat brengt me bij de taxi. Ho, ho, meneertje, dat gaat wat snel. Verklaar u nader.

door: Norbert de Vries

De taxameter

De Duitser Friedrich Wilhelm Gustav Bruhn vond in 1891 een apparaat uit dat reeds in 1898 in het Woordenboek der Nederlandsche taal omschreven zal staan als: ‘afstandsmeter, inz. aan huurrijtuigen en -auto’s, die automatisch den afgelegden afstand en den te betalen prijs aangeven.’ Het apparaat meet de afgelegde afstand, de snelheid en eventuele wachttijd, en berekent op basis daarvan en van de vastgestelde tarieven (instaptarief, afstandstarieven en tijdtarief) de ritprijs. De met zo’n vernuftig toestel uitgeruste rijtuigen/auto’s waren binnen de kortste keer erg intrek bij de passagiers: geen verhitte debatten meer met de chauffeur over de prijs. Na Duitsland volgden Frankrijk en pas in 1899 ook Engeland. In Frankrijk heette het apparaat ‘taximètre’, en die i hebben we uiteindelijk te danken aan de beroemde hellenist Théodore Reinach die in Le Temps in 1906 bepleitte om terug te gaan van het Middeleeuws-Latijnse ‘taxa’ naar de oerbron: het klassieke, Griekse woord ‘taxis’. Voor de omslachtige samenstelling taximètre-automobile kwam in het Frans weldra de verkorting taxi op. En dat woord werd spoedig overal gebruikt.

Taxichauffeur

In de beroepengids lezen we: een heerlijk vak, vol afwisseling en met vele intermenselijke contacten. Soms diep-menselijk zelfs. (Ik lees momenteel de dichtbundel ‘Der Taxifahrer – und sein tröstendes Wort’.) Enfin, je hoort en ziet veel als taxichauffeur. Dat houdt je scherp. Zo dacht ook journalist Stephan Jongerius (66) toen hij bij het Brabants Dagblad met pensioen ging: ‘Laat ik twee of drie dagen van de week taxi gaan rijden.’ En aldus geschiedde.

Taxi rijden

Stephan: ‘Ik kon bij Korthout aan de slag na een korte opleiding. Eerst drie dagen ’meelopen’ met verschillende chauffeurs. Dan krijg je een voorlopige taxipas waarmee je al aan de slag kunt, maar die wordt eerst definitief nadat je zowel een theorie- als een praktijkexamen met goed gevolg hebt afgelegd. Dan kan het feest beginnen.

Korthout is in heel Midden-Brabant actief op het gebied van individueel en collectief personenvervoer, leerlingenvervoer, luchthavenvervoer en zakelijke vervoer. Een wagenpark met ruim 250 voertuigen en 400 mannen en vrouwen als chauffeurs. Een grote speler dus. Ik had het als taxichauffeur best naar mijn zin. Het leukste vond ik het zogeheten ‘Valys-vervoer’. Dat is voor passagiers met een mobiliteitsbeperking die sociaal-recreatieve uitstapjes buiten de eigen regio willen maken. Anders gezegd: voor familiebezoek of vakantie buiten de eigen regio. Het zijn dus langere ritten, en je hebt daarmee gelegenheid tot het voeren van langere gesprekken. Als journalist ben je – ik zou bijna zeggen: van nature – nieuwsgierig naar het verhaal van je gesprekspartner. En dan hoor je mooie, ontroerende, bijzondere verhalen. Verhalen die indruk op me maakten, heb ik opgeschreven. Ja, je bent nu eenmaal journalist. Het is een mix van allerlei verhalen geworden. In totaal 23 stuks. Ik heb ze ‘Taxitafereeltjes’ genoemd. Die wil ik graag successievelijk in het Goirles Belang publiceren. De eerste vandaag.

Of er straks nog bij komen?

‘Nee, het blijft bij die 23 verhalen. Ik ben eind vorig jaar immers gestopt bij Korthout. Het is mooi werk, maar soms gaat het echt niet van een leien dakje, integendeel: files, geflitst worden (de chauffeur moet de boetes zelf betalen!), omleidingen, lange wachttijden op de luchthavens, en laat ik de slechte interne communicatie niet vergeten. Op zeker moment had ik een luchthavendag waarop werkelijk àlles gruwelijk tegen zat. Van de ene tegenslag naar de andere ramp. Ik heb toen op stel en sprong mijn ontslagbrief geschreven.

Wat ik nu doe? Vrijwilliger voor Senioren Goirle. Ik maak deel uit van een groep mensen die bij ouderen, sorry: senioren, op huisbezoek gaat. Een open gesprek voeren waarin van alles en nog wat aan de orde kan komen. Ook heerlijk om te doen!