“Ook hier in Riel zijn we gelukkig”
Ze woonden ruim 57 jaar met veel plezier in Goirle. Sinds enkele jaren voelen zij zich erg thuis in hun gezellige seniorenwoning in Riel, dichtbij hun geliefde dochters Anja en Karin. Samen met hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind Sem vierden zij afgelopen week hun diamanten bruiloft. “Ik ben zo blij dat ik dit mag meemaken’ vertelt Ans. Door ernstige medische klachten ging het onlangs snel achteruit met de 81 jarige bruid. Maar gelukkig waren de medische uitslagen op het cruciale moment gunstig en konden de slingers toch opgehangen worden. Opgelucht vertelden Ad en Ans over hun roemrijke levensverhaal. Ad over zijn betrokkenheid bij GSBW en Ans over haar werkzaam leven op de Linde Hof en de 29 super gezellige wintersportvakanties.
door Nico de Beer
Was het liefde op het eerste gezicht tijdens de Goirlese kermis in 1963 toen de tortelduifjes na het dansen bij Baks, in de Dorpstraat gezamenlijk het pand verlieten? Nee, reageert Ad meteen. Wij gingen toentertijd met vrienden in “Baol” stappen en daar had ik ze al eerder in het vizier. Van mijn zusje Sjannie hoorde ik van slager Huub van Hest dat de familie van Oosterwijk goei volk was! Dus wist ik zeker dat het goed zat”, liet Ans weten. En zo kwam alles goed.
Het droomhuwelijk vond plaats op 10 juni 1965 in Baarle Nassau. Ad en Ans vonden in eerste instantie hun woongenot in het “houten huisje” in de Zandschelstraat. Later verkasten zij naar de Pastoor Minorettistraat. Nadat hun dochters Karin en Anja naar Riel verhuisden, volgden Ad en Ans twee jaar geleden hun voorbeeld met genoegen op.
Ad is al bijna 20 jaar met pensioen
Bijzonder is te horen wat en hoe Ad het fikste om aan de kost te komen. Hij begon net als zoveel leeftijdsgenoten in de textiel bij de HTI en de Puij. Maar dat was niet wat hij zocht en koos er voor om met veel meer passie broodbezorger bij bakkerij Wim van Gils te worden. “Dat werk heb ik altijd met veel plezier gedaan” , benadrukt Ad. “Bovendien kon ik het goed combineren met mijn werk als schoenmaker bij Theo - en later Kees Basemans. Daar kreeg ik veel waardering voor mijn manier van werken. In de jaren 70 maakte ik de overstap naar de PTT waar ik tot 2004 gewerkt heb. Toen kon ik profiteren van een prima VUT- regeling. Zodoende ben ik nu al bijna 20 jaar met pensioen”, lacht Ad.
Als GSBW compleet is winnen we van VOAB
“Als jeugdspeler was ik al actief bij VOAB, maar op verzoek en,- met de wetenschap dat de “familiare sfeer” bij Blauw-Wit erg gezellig was, koos ik er voor om op mijn negentiende de overstap te maken. En dat was een goeie beslissing. Ik raakte zo snel bij de club betrokken dat ik ook in het bestuur belandde. Nu ben ik gewoon een fanatieke supporter en ben er trots op de we ook in de Tweede klasse spelen. We hebben dan wel twee keer verloren van VOAB, maar als we compleet hadden gestaan, zouden we zeker gewonnen hebben”.
Op de vraag aan Ad hoe hij zijn vrije tijd naast het voetbal indeelde, reageert hij direct met het feit dat hij vroeger ook supporter was van de wielrenners Huub Zilverberg en Joost van Hest. “En, als de kinderen gingen paardrijden of voetballen, was ik daar meestal ook bij. Ja, en later heb ik heel wat organisatorisch werk in de horeca verricht”.
Ans was en is met passie een bezige bij
Ans Hendriks is geboren op een boerderij op Groot Bedaf. Ze vertelt met veel plezier over haar jeugd. “Het was dagelijks vroeg opstaan om de koeien te gaan melken. Daarna ging ik naar mijn werk. Na gedane arbeid was het weer melken geblazen! Vooral in het weekend was het super gezellig met mijn vriendinnen. Ho ho, na onze trouw heb ik de mouwen ook altijd opgerold. Bij familie Groot op de Linde Hof heb ik 45 jaar alles gedaan.
Daar was ik echt kind aan huis. Maar bij ons thuis was er uiteraard ook veel werk omdat ik persé wilde dat er alles piekfijn uit zou zien. Natuurlijk ben ik er best trots op dat we veel voor onze dochters konden doen. Vooral hun hobby met de paarden heb ik altijd aangemoedigd. We hebben gelukkig altijd een goede band met de familie gehad. We zijn maar liefst 29 keer gezamenlijk op wintersport geweest. We hebben jaren gekend dat we wel met twintig man genoten van de sneeuwpret.
Maar alles is uiteraard veranderd, zeker na mijn recentelijke ziekte waarop ik veel kilo’s armer en twee ”Biafra-armen rijker geworden ben. Het is fijn dat we weer vooruit kunnen kijken, in een fijne seniorenwoning dichtbij ons Karin en Anja. Zodoende zijn we hier in Riel ook gelukkig!”