De te bescheiden gemeentelijke communicatie

Het Goirles Belang kreeg een brief van de heer Van Vugt, wonende aan de Oostplas. Een brief waarin vragen werden gesteld en zorgen werden geuit over de geplande en deels al gestarte werkzaamheden aan de oeverbescherming van de Oostplas. ‘Serieuze vragen en zorgen’, aldus de briefschrijver. Ik zocht hem op voor een kort gesprek.

door: Norbert de Vries

Mooi wonen aan de Oostplas

We zitten buiten, aan de voorzijde van de woning, en kijken uit over de Oostplas. Prachtige plek, heerlijk, wijds uitzicht. Dat spiegelende wateroppervlak en - om met de dichter Herman Gorter te spreken - de hooge luchten, de hemelluchten, de tintellichtluchten, de blauwenwitluchten. Fantastisch! ‘Ja, ik woon hier heel graag’, zegt de heer Van Vugt. Ik probeer hem desalniettemin wat klachten te ontlokken: ‘En dat East Lake Festival van vorige week dan? Veel herrie?’ ‘Nee, geenszins, om middernacht was het muisstil.’ ‘En al dat overlastige gedoe op gindse strandjes?’ ‘Dat is dankzij het kordate ingrijpen van de gemeente grotendeels voltooid verleden tijd.’ Een grotendeels tevreden inwoner dus, stel ik vast. ‘Maar die oeverbescherming dan?’ Ja, daar heb ik dan toch een punt van chagrijn beet.

Vragen

Begin juni leverden op zekere dag enkele vrachtwagens een aantal betonnen bakken af bij de Oostplas. Hek eromheen. Niemand van de omwonenden wist waarom en waartoe. ’s Avonds viel er een brief van de gemeente op de deurmat met uitleg over het voornemen om de huidige schanskorven langs de Oostplas te vervangen door die klaar staande betonnen bakken, de zogeheten ‘mini rain gardens’. Een brief die vragen beantwoordde maar ook nieuwe opriep. De heer Van Vugt zond daarom een mailtje naar de gemeente met een verzoek om nadere uitleg. Hij had vragen van praktische en technische maar ook van principiële aard, zoals: waarom zijn wij tevoren niet gehoord over de plannen van de gemeente? Geen respons. Hij zond nog een paar mailtjes, ook aan de burgemeester. De burgemeester wees hem de weg naar de wethouder, de heer Den Ouden. Wethouder Den Ouden reageerde hier bepaald narrig op: ‘Dit is een zaak van onderhoud, en daarover wordt geen inspraak gegeven’. Nou, nou, dat is nogal een boude uitspraak. Klopt dat wel? En voorts: wat hier aan de Oostplas te gebeuren staat, is toch wel wat anders dan simpel onderhoud.

Even voor de leken (onder wie ikzelf)

Schanskorven, ook wel steenkorven genoemd, zijn eigenlijk niet meer dan rechthoekige metalen draadconstructies opgevuld met keien.

Een ‘mini rain garden’ moet je je voorstellen als een grote betonnen bak, gevuld met grond (technisch omschreven: ‘een speciaal substraatmengsel dat voorzien is van actief koolstof’) waarin allerlei planten komen staan. Doel hiervan is om het regenwater langer vast te houden, te reinigen en langzaam in de bodem te laten infiltreren. Goed voor het milieu.

Het plan

Er liggen momenteel drie ringen van schanskorven langs de Oostplas. Het plan is, kort gezegd, om al die korven weg te halen, en om het talud op te vullen zodat een recht aflopende helling ontstaat. Aan de onderkant van die helling, aan de waterkant, komen dan die betonnen bakken met planten daarin. Heel mooi ongetwijfeld, heel duurzaam natuurlijk, maar ook gevaarlijk. Kinderen gaan graag van hellingen af, op hun fietsje, op een slee, of wat dan ook. Riskante spelletjes liggen nu eenmaal in de aard der jonkheid. Plons en alarm.

Communicatie

De gemeente communiceert in den regel dat het een aard heeft. ‘Dat het een aard heeft’ wil zeggen 'op een manier die sterk, intens is'. Nou, in het geval van de Oostplas is die communicatie, tot nu toe, te bescheiden geweest, mogen we met de heer Van Vugt vaststellen. Er leven bij de omwonenden vragen, en er zijn zorgen.

De oplossing is eenvoudig: een goed gesprek tussen de bewoners en de gemeente. Simple comme bonjour, zou ik zeggen.