In gesprek met de vaste baantjestrekkers

Wat is dat toch met die zwemmers? De slotregel van een gedicht van de Belg Paul Snoek luidt: ‘zwemmen is een beetje heilig zijn’. Maar een andere dichter, de Limburger Leo Herberghs, schreef het boekje ‘Wie zwemt is keg’ (een handleiding voor actief niet-zwemmen), en het slothoofdstukje daarvan luidt: ‘Iedereen kent wel eens het verlangen om iets belangrijks voor de mensheid te doen. Nu dan, de Club had een droom, en die droom heeft gestalte gekregen. Eenvoudig samengevat: niet-zwemmen brengt heil en heiligheid, en dat voor altijd.’

(in mijn boekenkast staat ‘Het complete anti-hondenboek’ van Hans Dorrestijn; naar het boekje van Herberghs ben ik nog op zoek)

door: Norbert de Vries

De harde kern

Het is een groep van zo’n 15 personen, en ze zijn elke dag in Waterspoor aan het zwemmen. Elke dag! Weer of geen weer. Ze zwemmen baantjes. Iedereen op de as oost-west, behalve de man die in het water een hoedje draagt (we herkennen hem: het is Ben Loonen), en die de as noord-zuid aanhoudt. Ho, er is nóg een behoede zwemmer: Ferdinand Bodewes. In Het Menschelijk Bedrijf zegt de dichter Jan Luyken dat ‘de hoed is om het hoofd te hoeden voor zonneschijn en regenvloeden’, maar, gaat hij voort, slechts hij die voor zijn onsterfelijke ziel zorgt, is werkelijk behoed. (dit terzijde) U merkt het al: een select gezelschap, die harde kern. Ik neig toch tot de opvatting van Snoek: een beetje heilig zijn de zwemmers. Ik heb een gesprek met Pat en Harrie van de Riet, Elly Hoogendoorn, en Peter van Dal. Ik doe dat op uitnodiging van Pat. Want wat is het geval? De groep maakt zich grote zorgen, en heeft één dringende bede: houd het zwembad open! Een oratio ad conservationem piscinae, om het meteen maar een religieus tintje (immers: heilig) te geven. De boeren bidden om regen (oratio ad petendam pluviam), de zwemmers bidden om zwemwater. Zie in het Missale Romanum onder: orationes diversae.

Lofzang

De harde kern zingt de lof van Waterspoor. Zo fijn, zo laagdrempelig (‘om de hoek’), zo gezellig. Omstanders (niet behorend tot de harde kern) vallen in met ferme bevestigingen. ‘Ik kom uit Tilburg om hier te zwemmen, en ben lang de enige niet. Hier is het gezellig!’ Zwembad Stappegoor? ‘Nee, feestelijk bedankt’, krijg ik ten antwoord. En uit de harde kern klinkt het: ‘Als Waterspoor dicht is, gaan we wel naar Stappegoor, maar met frisse tegenzin!’

Waterspoor is open van 1 mei tot en met 31 augustus. ‘We zouden graag zien, dat het zwembad ook in september open is, en dat we al om 9.00 uur naar binnen kunnen in plaats van, zoals nu, 10.00 uur.’ Ik opper: de kosten, dames en heren. De reactie is opmerkelijk: “We zijn graag bereid meer te betalen. In de voorverkoop kost een abonnement 52,50 euro. Da’s niet veel. Een los kaartje kost 9 euro, da’s erg duur. Laten ze het abonnement duurder maken en de losse kaartjes goedkoper!’ Er klinken nog meer adviezen, die graag doorgeef: ‘Ze zouden veel meer reclame moeten maken voor het zwembad, want zwemmen is hartstikke goed voor je gezondheid.’ Ik zie ze aan, en stel vast, dat ze er inderdaad allemaal patent uitzien. Nergens zwembandjes.

Zorgen

Het zal toch niet zo zijn, dat Waterspoor gaat sluiten? De harde kern is ietwat ongerust. Er waren onlangs nog problemen met voldoende badmeesters. Ook hier weer een advies: ‘In de ochtenduren zwemmen hier eigenlijk alleen maar volwassenen en dat zijn geoefende zwemmers. Dan heb je geen drie man personeel nodig. Eén zou volstaan, denken we.’ Enfin, de harde kern denkt mee, zoveel is zeker. Maar er is onrust binnen hun gelederen: kunnen we ook in de toekomst hier blijven zwemmen? In november zal de gemeenteraad daarover een besluit nemen. Vol vrees klopt het zwemmershart…

Behoud

Hoor, hoor! Wat krijgen we nou? Daar klinkt ineens hemelsche muziek. Harpen, bazuinen en zo, engelenhaar, een wolk schuift open, een Jacobsladder wordt uitgeschoven, en, hup, het lijkt wel Kerstmis: drie stralen schieten dooreen. Een straal uit de bestuurskamer zij vernamen, een straal uit het zwembad bene’en. Toen vlamd’er een straal uit hun ogen, en de zwemmers hielden het niet langer droog. O, wat een prachtige tijding:

‘Het college heeft besloten het zwembad in Goirle te behouden. Dit besluit wijkt af van het bestuursakkoord 2023–2026, waarin werd uitgegaan van sluiting van het zwembad. Het college heeft bij dit besluit meegewogen dat het zwembad op sociaal en maatschappelijk vlak veel betekent voor de gemeenschap. Het zwembad vervult een belangrijke rol op het gebied van gezondheid, ontmoeting, inclusie en laagdrempelige beweging. Daarnaast is, mede op verzoek van de raad, onderzocht of een regionaal zwembad tot de mogelijkheden behoorde. De gemeente Goirle heeft hiervoor zowel informeel als formeel contact gezocht met de gemeenten Hilvarenbeek, Oisterwijk, Tilburg en de ABG-gemeenten. Ook is de thematiek herhaaldelijk geagendeerd in het regionaal overleg Recreatie en Toerisme. In alle gevallen is bevestigd dat er geen behoefte, draagvlak, capaciteit of financiële middelen zijn bij de betrokken gemeenten om gezamenlijk een nieuw regionaal zwembad te realiseren. Daarmee is vastgesteld dat een regionale samenwerking op dit punt niet haalbaar is.’

Mooi toch?